بیماری ام اس چیست؟ + علت بیماری و تشخیص بیماری ام اس

[box type=”shadow” align=”” class=”” width=””]بیماری ام اس “MS” نوعی بیماری التهابی مزمن، ناتوان کننده و اغلب پیشرونده در سیستم اعصاب مرکزی است که منجر به از بین رفتن پوشش میلین تارهای عصبی می شود .[/box]

بیماری ام اس چیست ؟

بیماری ام اس “MS”نوعی بیماری التهابی مزمن، ناتوان کننده و اغلب پیشرونده در سیستم اعصاب مرکزی است

که منجر به از بین رفتن پوشش میلین تارهای عصبی می شود و به تدریج می تواند باعث اختلال در انتقال پیام های

عصبی بین مغز و سایر قسمت های بدن شود.

نهایتاً چنین شرایطی منجر به تحلیل غیرقابل برگشت اعصاب می گردند.این بیماری در زنان شایعتر از مردان بوده و همچنین

افرادی که در خانواده خود بیمار مبتلا به بیماری ام اس را دارند، ریسک بالاتری برای ابتلا به این بیماری را نسبت به سایر

افراد جامعه دارند.

علت بیماری ام اس

علت “بیماری ام‌اس” نامشخص است، با وجود این گمان می‌رود این بیماری بر اثر ترکیبی از عوامل محیطی مانند

عوامل آلوده‌کننده و ژنتیک اتفاق می‌افتد. برخی شواهد دال بر پیوست این بیماری با درجه زیبایی دارد. تئوری‌ها در

تلاشند تا داده‌ها را با توضیحاتی واقع بینانه ترکیب کنند اما این مورد تاکنون به عنوان موردی قطعی ثابت نشده است.

اگرچه تعدادی فاکتورهای ریسک محیطی وجود دارد و اینکه بعضی از آن‌ها قابل تعدیل هستند، تحقیقات بیشتری

برای تعیین اینکه حذف آن‌ها می‌تواند از “بیماری ام‌اس” پیشگیری کند مورد نیاز است.

علائم و نشانه های بیماری ام اس

علائم “بیماری ام اس”  متفاوت می باشد که بستگی به محل اختلال عصب تحت تاثیر قرار دارند.

علائم و نشانه های این بیماری عبارتند از:

•  بی حسی و ضعف در یکی از دستها و پاها و یا هر دوی آنها ،که معمولاً در یک طرف بدن و یا پایین تنه اتفاق می افتد.
•  کاهش دید و یا از دست دهی کامل بینایی ؛ معمولاً در یکی از چشمها که غالباً با درد در هنگام حرکت چشم همراه است

(التهاب عصب چشمی).

•  دوبینی و یا تاری دید
•  سوزش و درد در قسمت هایی از بدن
•  احساس شوک الکتریکی که با برخی حرکات سر به فرد دست می دهد
•  لرزه، عدم هماهنگی و یا راه رفتن لرزان
•  خستگی
•  سرگیجه

بیشتر افراد مبتلا به “ام اس” در مراحل اولیه بیماری عود علائم را تجربه می کنند که به دنبال آن بهبودی نسبی یا بهبودی

کامل در علایم ایجاد می شود. معمولاً علائم و نشانه های “بیماری ام اس” با افزایش در دمای بدن تحریک شده و

یا تشدید می شوند .

تشخیص بیماری ام اس

پزشکان موقعی به “بیماری MS” مشکوک می شوند که بیمار نسبتاً جوان با علائم حرکتی و یا حسی که مرتباً حالت

فعال و سپس خفته بخود می گیرد مواجه شوند. پزشکان مانند هر بیماری دیگری باید یک تاریخچه پزشکی دقیق را

در کنار معاینه فیزیکی فرد قرار داده تا بتوانند به تشخیص “MS” نزدیک شوند.

البته برای رسیدن به یک تشخیص قطعی باید مجموعه ای از تستها را برای کنار گذاشتن سایر بیماریهای مشابه انجام

داد. بهترین وسیله برای نشان دادن نقاطی از دستگاه عصبی مرکزی ( مغز و نخاع ) که میلین در آنها از بین رفته است

و پلاک ایجاد شده MRI می باشد.

پزشک همچنین ممکن است « آزمایشات پتانسیل برانگیخته » را که می توان روی اعصاب و حواس مختلف مثل بینائی

، شنوایی ، … انجام داد، درخواست کنند. در این آزمایشات این اعصاب تحریک شده و سرعت انتقال پیام الکتریکی در

آنها اندازه گیری می شود.

بیماران مبتلا به “MS” پاسخ کندتر و آهسته تری نسبت به تحریک اعصاب از خود نشان می دهند. پزشک همچنین ممکن

است آزمایش بررسی مایع مغزی- نخاعی (که از طریق کمر این مایع گرفته می شود و بر روی آن آزمایشاتی انجام

می گیرد) را درخواست نماید. مایع مغزی – نخاعی در افراد مبتلا به MS حاوی سطوح بالای پروتئین و WBC سفید بالاتر

از حد معمول می باشد.

[irp posts=”407″ name=”بیماری دیابت ، قند خون | علائم و نشانه های دیابت و درمان قند خون”]

انواع بیماری ام اس

شاید بتوان گفت دو بیمار ام اس را نمی‌توان یافت که چگونگی شروع و ادامه بیماری شان شبیه هم باشد ولی در کل

بیماری ام اس را می‌توان به چهار دسته‌ اصلی تقسیم کرد.

• ام اس خوش‌خیم (Benign MS) 

که در این نوع فقط تعداد کمی حمله رخ می‌دهد که این حملات نیز معمولا با بهبودی کامل همراه است. این نوع ام‌اس

در طی زمان بدتر نمی‌شود و معمولا موجب هیچ ناتوانی ماندگاری نخواهد شد.

•  نوع عود کننده و فردکش یابنده (Relapsihg Remitting MS )

که اکثر مبتلایان بیماریشان را با همین نوع آغاز می‌کنند و به این صورت است که در آنها هر حمله بیماری، یک دوره آرام در

پی دارد که بیماران در این مدت مشکلی ندارند، حمله‌ها نیز معمولا غیر قابل پیش‌بینی‌اند.

•  نوع پیشرونده ثانویه (Secondary Progressive MS )

این دسته می‌توان ادامه نوع قبلی دانست یعنی پس از چندین سال حمله‌ و آرامش بیمار به حدی می‌رسد که بدون وجود

دوره‌های واضحی از حمله با گذشت زمان ضعیف‌تر می‌شود.

•  نوع پیشرونده اولیه (Primary Progressive)

در این نوع بیماری هرگز حالت‌های عود یا فروکش را ندارند و از همان حالت ممکن است هر زمانی متوقف شود یا همچنان

بدتر شود.

درمان بیماری ام اس

هنوز درمان قطعی برای “بیماری MS” پیدا نشده است. امروزه ترکیب درمان داروئی و درمان فیزیکی برای کاهش علائم و یا

حتی به مرحله نهفته بردن بیماری توصیه می شود. درمان بیماری MS توسط یک تیم شامل متخصص مغز و اعصاب و

متخصص درمان فیزیکی انجام می گیرد.

 

استفاده از داروهای استروئیدی مثل متیل پردنیزون و پردنیزون برای تخفیف علائم بیماری مفید می باشند البته اگر در یک

دوره کوتاه مدت مصرف شوند. استروئیدها همچنین می توانند به بهبود اشکالات بینائی در این بیماران کمک کنند.

سایر داروها مثل « بتا اینترفرون » و « گلاتیامر » هم می توانند تعداد حمله های حاد بیماری را کاهش دهند. داروهای اخیر

که تزریقی هستند باعث جلوگیری از حمله سیستم ایمنی به پوشش اعصاب میلین می شوند.

 

سایر داروها هم ممکن است برای رفع علائم همراه بیماری مثل افسردگی، مشکلات ادراری و یا اسپاسم عضلات مورد

استفاده قرار گیرند. اسپاسم عضلات بخوبی به تزریق « سم بوتولینوم » پاسخ می دهد که با رفع اسپاسم، درد ناشی

از آن نیز بر طرف می شود.

 

بیماران با مشکلات شدید مثانه ممکن است برای تخلیه ادرار خود به نصب لوله ادارای نیاز پیدا کنند. درمانهای فیزیکی و

شغلی نیز به بیمار کمک می کند که محدوده حرکات خود، قدرت عضلات و انعطاف پذیری آنها را حفظ کنند و همچنین

تکنیک هائی را برای جبران اختلال هماهنگی بین حرکات در تعادل را بیاموزند تا بتواند علیرغم ناتوانائی هائی که دچار آن

شده اند، کارکرد خود را حفظ کرده و به شغل خود ادامه دهند.

 

برای رفع خستگی نیز علاوه بر بعضی از داروها، تنظیم روش زندگی خود برای قرار دادن دوره های مکرری از زمان جهت

استراحت و تجدید قوا می تواند مفید باشد.

[irp posts=”398″ name=”بیماری قلبی عروقی | علائم و نشانه های بیماری قلبی ، درمان و راه های پیشگیری”]

ورزش هایی برای بیماران ام اس

ورزش های که می تواند برای بیماران ام اس کمک کننده باشد:

• حوضچه آب خنک

ورزش در آب خنک برای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس ایده آل است. آب مانع از گرم شدن بدن می شود و این

امکان را به آن ها می دهد تا یک سری از فعالیت هایی را که در محیط خشکی قادر به انجام آن ها نیستند، انجام دهند.

به کار بردن جلیقه نجات و تخته شنا می تواند گزینه های کمکی مناسبی برای بیماران باشد.

• تمرین با وزنه

تمرین با وزنه و دستگاه های بدنسازی از گزینه های پیشنهادی است. توصیه می شود در ابتدا تمرین را با وزنه های سبک تر

یا حتی بدون وزنه شروع کنند. همچنین تمرین سنگین که امکان انجام آن در یک روز نیست، تقسیم شود مثلا روز اول

فقط تمرین عضلات بالاتنه و روز بعد تمرین عضلات پایین تنه انجام شود.

• حرکات کششی

ورزش یوگا که ترکیبی از نفس کشیدن و حرکات آرام کششی است، می تواند بدن را آرام کند.بسیاری از بیماران که دچار

سفتی عضلانی یا کاهش دامنه حرکاتی بودند، با انجام یوگا بهبودی خوبی را تجربه کردند.

• ورزش های هوازی

در گذشته عقیده بر این بود که ورزش سبب تشدید خستگی و ضعف عضلات در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

می شود اما تحقیقات اخیر نشان داده است که انجام ورزش های هوازی، سبب بهبود کیفیت زندگی بیماران ام اس و

کاهش علایمی مانند خستگی و ضعف می شود.

تمام حرکات یا ورزش هایی که سبب افزایش ضربان قلب و سرعت تنفس شود هوازی محسوب می شود. انجام ۱۵

دقیقه ورزش هوازی در روز مطلوب است. اگر با انجام ورزش های هوازی زود خسته می شوید می توانید حرکات را

به سه بخش پنج دقیقه ای در طول روز تقسیم کنید.

 

پیشنهادها: بیماری دیابت ، بیماری قلبی عروقی ، بیماری فشارخون بالا

بیماری ام اس چیست؟ + علت بیماری و تشخیص بیماری ام اس

منبع

مشرق نیوز،روزتاب،عصر ایران