شعر کوتاه در مورد فصل بهار از حافظ و مولانا
گلچینی از زیباترین شعر کوتاه در مورد فصل بهار از حافظ، مولانا و دیگر شاعران ایرانی را جمع آوری کرده ایم که امیدواریم از خواندن این اشعار بهاری لذت ببرید.
شعر کوتاه در مورد فصل بهار از حافظ و مولانا
نو بهار است در آن كوش كه خوشدل باشى
كه بسى گل بدمد باز و تو در گل باشى
من نگويم كه كه كنون با كه نشين و چه بنوش
كه تو خود دانى اگر عاقل و زيرک باشى
(حافظ)
******
ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی
(حافظ)
******
شکر آن را که دگربار رسیدی به بهار
بیخ نیکی بنشان و ره تحقیق بجوی
(حافظ)
******
آب زنید راه را هین که نگار می رسد
مژده دهید باغ را بوی بهار می رسد
«مولانا»
******
ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی
به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی
(حافظ)
******
شعر کوتاه در مورد فصل بهار از حافظ و مولانا
اندر دل من مها دل‌افروز تویی
یاران هستند و لیک دلسوز تویی
شادند جهانیان به نوروز و به عید
عید من و نوروز من امروز تویی
«مولانا»
******
صبا به تهنيت پير مي فروش آمد
كه موسم طرب و عيش و ناز و نوش آمد
هوا مسيح نفس گشت و باد نافه گشاي
درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد
(حافظ)
******
دی از سر سودای تو من شوریده
رفتم به چمن جامه چو گل بدریده
از جمله خوشی های بهارم بی‌تو
جز آب روان نیامد اندر دیده
«اشعار مولانا»
******
این فصل بهار نیست فصلی دگر است
مخموری هر چشم ز وصلی دگر است
هرچند که جمله شاخه ها رقصانند
جنبیدن هر شاخ ز اصلی دگر است
«مولانا»
******
معشوقه چو آفتاب تابان گردد
عاشق به مثال ذره گردان گردد
چون باد بهار عشق جنبان گردد
هر شاخ که خشک نیست رقصان گردد
«مولانا»
******
شعر کوتاه در مورد فصل بهار از حافظ و مولانا
چون از رخ یار دور گشتم به بهار
باغم به چه کار آید و عیشم به چه کار؟
از باغ به جای سبزه گو خار بروی
وز ابر بجای قطره گو سنگ ببار
«مولانا»
******
نک نوبهار آمد کز او سرسبز گردد عالمی
چون یار من شیرین دمی چون لعل او حلواگری
هر دم به من گوید رخش داری چو من زیبارخی
هر دم بدو گوید دلم داری چو بنده چاکری
مولانا
******
خزان مرید بهارست زرد و آه کنان
نه عاقبت به سر او رسید شیخ بهار
چو زنده گشت مرید بهار و مرده نماند
مرید حق ز چه ماند میان ره مردار
«مولانا»
******
ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری
ز شکوفه‌هات دانم که تو هم ز وی خماری
«مولانا»
******
بهار آمد بهار آمد بهار مشکبار آمد
نگار آمد نگار آمد نگار بردبار آمد
«مولانا»
******
شعر کوتاه در مورد فصل بهار از حافظ و مولانا
رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید
وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید
مکن زغصه شکایت که در طریق طلب
به راحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید
«حافظ»
******
صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد
که موسم طرب و عیش و ناز و نوش آمد
هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای
درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد
«حافظ»
******
اشعاری از دیگر شاعران
خاک را زنده کند تربیت باد بهار
سنگ باشد که دلش زنده نگردد به نسیم
«سعدی»
******
نوبهار آمد و آورد گل تازه فراز
می خوشبوی فزار آور و بربط بنواز
«منوچهری»
******
باغ در ایام بهاران خوش است
موسم گل با رخ یاران خوشست
چون گل نوروز کند نافه باز
نرگس سرمست در آید به ناز
«امیر خسرو دهلوی»
******
با پیرهن گل انار آمده است
با مخمل سبز سبزه‌زار آمده است
برخیز هوای نم نم نوروزی ست
وا کن در خانه را بهار آمده است
«شهراد میدری»
******
درون خانه خزان و بهار یکرنگ است
ز خویش خیمه برون زن، بهار را دریاب
«صائب تبریزی»
******
وقتِ آنست که مردم رَهِ صحرا گیرند
خاصه اکنون که بهار آمد و فروردین شد
«سعدی»
******
بهار آیو به هر شاخی گلی بی
به هر لاله هزاران بلبلی بی
به هر مرزی نیارم پا نهادن
مبو کز مو بتر سوز دلی بی
«بابا طاهر»
******
هست ایام عید و فصل بهار
جشن جمشید و گردش گلزار
ای نگار بدیع وقت صبوح
زود برخیز و راح روح بیار
«منوچهری»
******
بنمود بهار تازه رخسار ای دل
بر باد نهاده باده پیش آر ای دل
اکنون که گشاد چهره گلزار ای دل
ما و می گلرنگ و لب یار ای دل
«خاقانی»
******
اکنون که زمین شد ز بهاران همه گل
صحرا همه سبزه کوهساران همه گل
از فرقت توست در دل ما همه خار
وز طلعت تو به چشم یاران همه گل
«هاتف اصفهانی»
******
آراست بهار کوی و دروازه خویش
افگند به باغ و راغ آوازه خویش
بنمای بهار را رخ تازه خویش
تا بشناسد بهار اندازه خویش
«سنایی»
